1η δραστηριότητα

poly kalo

επ αξέστου πέτρου -> πέτρα αλάξευτη

πέτρα, Ιων. και Επικ. πέτρη, ἡ, I. 1. πέτρα, ύφαλος ή προεξοχή από πέτρα, σε Ομήρ. Οδ. 2. βράχος, δηλ. κορυφή ή κορυφογραμμή, σε Όμηρ.· πέτρα σύνδρομοι ξυμπληγάδες, λέγεται για τις βραχώδεις νησίδες στον Βόσπορο, σε Πίνδ., Ευρ.· πέτραδίλοφος, λέγεται για τον Παρνασσό, σε Σοφ.· κυρίως πέτραλέγεται ο σταθερός βράχος, πέτρος ο λίθος, το πετράδι· στη θ. Ομήρ. Οδ., Πέτραι είναι όγκοι από κομμάτια βράχων που αποσπάστηκαν από τους γίγαντες. 3. πέτρη γλαφυρή, βαθουλωτή πέτρα, δηλ. σπηλιά, σε Ομήρ. Ιλ.· δίστομος πέτρα, η σπηλιά σε βράχο με διπλή είσοδο, σε Σοφ. II. παροιμ. χρήσεις· σχετικά με το οὐκ ἀπὸ δρυὸς οὐδ' ἀπὸ πέτρης, βλ. δρῦς· ως σύμβολο της σταθερότητας, ὁ δ' ἐστάθη ἠΰτε πέτρη, σε Ομήρ. Οδ.· σχετικά με τη σκληροκαρδία λέγεται, ἐκπέτρας εἰργασμένος, σε Αισχύλ.

πύργος, ὁ, I. πύργος, σε Ομήρ. Ιλ., Ηρόδ. κ.λπ. 1. α) στον πληθ., τα τείχη της πόλης με τους πύργους τους, σε Ομήρ. Ιλ.· ομοίως, συνεκδοχικά, στον ενικ., σε Ομήρ. Οδ., Ευρ. β) κινητός πύργος με τον οποίο προσέβαλλαν πόλεις, σε Ξεν. 2. μεταφ., πύργος ισχυρής υπεράσπισης, όπως ο Αίας καλείται πύργος Ἀχαιοῖς, σε Ομήρ. Οδ.· παῖς ἄρσην πατέρ' ἔχει πύργον μέγαν, σε Ευρ.· θανάτων πύργος, πύργος υπεράσπισης από τον θάνατο, αμυντήριος πύργος, σε Σοφ. 3. το ψηλότερο μέρος κάθε οικοδομήματος, πυργοειδές ανώγειο όπου κατοικούσαν οι γυναίκες, σε Ομήρ. Ιλ. II. μέρος στρατού παρατεταγμένο σε κλειστό σχηματισμό, φάλαγγα, στο ίδ.· πρβλ. πυργηδόν.

βρύων δάφνης , ελαίας , αμπέλου πυκνόπτεροι δ είσω κατα αυτόν ευστομούς αηδόνες -> τόπος γεμάτος δάφνες, αμπέλια, ελιές και μέσα στα φυλλόματα αηδόνια κελαηδούσαν και φτερούγιζαν